ادامه ماجرای بانوی حصاری

سلام

با ادامه ماجرای بانوی حصاری در خدمت شما هستم.البته این صورت داستان است و همانطور که وعده دادم در انتها از سیرت داستان خواهم گفت و حکمت های نهفته در آن را باز گو خواهم کرد واما دنباله ماجرا:

شاهزاده هر روز به شهر می آمد و با دیدن عکس بانوی حصاری داغ عشق تازه می کرد.هر روز چاره ای می جست تا بتواند راز طلسمات را بگشاید تا اینکه از وجود شخص دانشمندی آگاه شد که می توانست در این راه به او کمک کند:

تا خبر یافت از هنرمندی           دیو بندی فرشته پیوندی

به همه دانشی رسید تمام          در همه توسنی کشیده لگام

پس از جستجوی بسیار او را یکه و تنها در غاری پیدا کرد در در محضر او به شاگردی پرداخت و آن حکیم از حسابهای پنهان وطلسمات پبچ در پیچ آنچه مناسب دید به او آموخت و شاهزاده با توشه ای از دانایی و بینایی از کوه به شهر آمد .

اولین کاری که کرد لباس سرخ پوشید و اعلام کرد که من به خونخواهی اینهمه کشته آمده ام و آرزوی خود را کنار گذاشت:

گفت رنج از برای خود نبرم              بلکه خونخواه صد هزار سرم

شاهزاده به راه افتاد و یکایک طلسم ها را شکست وبه حصار بی دروازه رسید.برای پیدا کردن دروازه حصار طبلی بزرگ برداشت ودور حصار گشت و همه جا طبل زد و باز تاب صدا را آزمایش کرد تا بلاخره دروازه را پیدا کرد وآن را گشود.

چون بانوی حصاری از این واقعه خبر دار شد و با خوشحالی به استقبال آمد و به جوان درود فرستاد وگفت :

اکنون باید به شهر وبه قصر پدرم بروی تا من به آنجا بیایم و از تو سوالاتی بپرسم.

وقتی شاهزاده به دروازه شهر رسید دستور داد عکس بانوی حصاری را از دروازه برداشتند وسرها را با تن ها قرین کردند و به خاک سپردند و اهالی شهر قسم خوردند اگر پادشاه با این وصلت موافقت نکند او را از پادشاهی خلع کنند و جوان را به جای او بنشانند.

از طرف دیگر بانوی حصاری به نزد پدر آمد و گفت که شاهزاده سه شرط از چهار شرط را به انجام رسانده است وتنها شرط چهارم باقی مانده است و از پدر خواست که او را به مهمانی دعوت کند تا دختر از پس پرده سوالهای بی کلام مطرح کند تاشاهزاده این بار چه کند...

ادامه دارد...

نبرد رستم و فردوسی !!

سلام

گوشه ای از نبرد رستم و اسفندیار را  - البته به صورت خیلی خلاصه- برایتان گفتم چون اصلا قصد ندارم با دراز گویی  عزیزان را خسته کنم ولی اگر حقیقتش را بخواهید وقتی صحبت از شاهنامه و رستم و فردوسی به میان می آید واقعا کم گفتن و خلاصه گفتن خیلی مشکل می شود!
از جنگ تن به تن رستم واسفندیار که بگذریم ماجرای نهانی دیگری در شاهنامه درحال اتفاق افتادن است که کمتر کسی به آن توجه می کند و آن نبرد رستم  و فردوسی است!فردوسی در سخن آوری باید به همان نقطه ای برسد که رستم در پهلوانی رسیده است!فردوسی در جاهایی به اوج زیبایی های کلامی می رسد که سخن از رستم و پهلوانی های اوست ودر این جاست که باید مقابل رستم کم نیاورد .
در نبرد رستم واسفندیار، فردوسی با مشکلات زیادی روبه روست دو پهلوان روبروی هم قرار دارند که از نظر ارزشهای انسانی و قدرت معادل هستند و شاعر باید  را ه میانه را در این میان برگزیند راهی که مانند بند بندبازان باریک و نامتعادل است شک نیست که فردوسی باطنا طرفدار رستم است اما او به حد وسواس می کوشد که حفظ تعادل کند!
از طرفی این سوال هم در ذهن خواننده باریک بین ایجاد می شود که آیا فردوسی بین خود ورستم تشابهی نمی دیده؟ آیا شباهتی نیست بین یک پهلوان _که با تمام گذشته پر از افتخارش دارد از اوج فاصله می گیرد- با شاعری که دیگر به سالهای پایانی زندگی خود نزدیک می شود و هرچه را داشته در پای شاهنامه ریخته!؟
آیا او تنگنای سرنوشت بشری را که به عبارت مولانا را که همان "خام بدن، پخته شدن و سوختن "است ، در این نبرد تصویر نکرده ؟!

داستان رستم و اسفندیار بیشتر از هرجای دیگر در شاهنامه هنر فردوسی را نمایان کرده و در خود جای داده است.در اینجا فردوسی می خواهد با رستم و دوران پهلوانی شاهنامه وداع کند و شاید بتوان گفت که مانند آرش می خواهد تمام قوای خودش را دراین تیر قرار دهد.گفتار تمام کسانی که در این ماجرا نقش دارند از کتایون مادر اسفندیار گرفته تا به بهمن پسر او  همه و همه بسیار بلند و حکیمانه حرف می زنند اینان کسانی هستند که در لبه پرتگاه فاجعه قرار گرفته اند واین می تواند دلیل اعتلای کلامشان باشد و فردوسی چه زیبا این گفتاررا پرورانده و به جای تک تک ایشان سخن گفته است  وچقدر برازنده است  لقب حکیم برای ابوالقاسم فردوسی  که چنان حکمت را در جای جای داستانها قرار داده که مایه تعجب خاص و عام است... روانش شاد و رحمت بر آن تربت پاک باد