سردی مهتاب

سلام

غزلی تازه سرودم تقدیم به همه شما خوبان

عکس غمگینت میان قاب می خندد به من

تازگی ها سردی مهتاب می خندد به من

باز هم دیوار ساکت می نشیند روبروم

عقربه می چرخد و بی تاب می خندد به من

حوض در زیر درخت گل پر است از آسمان

حلقه حلقه موج روی آب می خندد به من

تا تو رفتی و بریدی از من و تنهاییم

گریه آرام قبل از خواب می خندد به من

هرکه می خندد نمی داند،نمی دانم چرا

عشق این همصحبت ناباب می خندد به من

22فروردین ماه 88

افسانه جومونگ

سلام

می خواهم در مورد یکی از پرطرفدارترین سریالهای تلویزیون یعنی افسانه جومونگ برایتان بنویسم .سریالی که پیر وجوان و خرد وکلان ماجراهای آن را تعقیب می کنند و بهتر از خود کره ایها نام کوچه پس کوچه های روستاهای کره را -آنهم درچندین قرن پیش - می دانند وقوم وخویش جومونگ را با اسم کوچک صدا می زنند! سوسانو مانکن کره ای چنان در دل خانواده های ما جا باز کرده که مشکل برود!

 باید گفت که این سریال سرشار از جذابیت های داستانی و بصری است که تماشا گر را به دنبال خویش می کشد.استفاده بجا و مناسب از رنگها و پوشش هنرپیشه ها و تناسب آن با بقیه اجزای صحنه و گرفت و گیرهای جذاب در سیر داستان این سریال را تبدیل به سریالی دیدنی کرده است.اما من می خواهم این سوال را مطرح کنم  همانطور که کره ای ها می توانند  بااین سریال فرهنگ خودشان را تبلیغ و به نوعی تزریق کنند چرا ما این کار را نکنیم؟

ما با داشتن کتابی مانند شاهنامه که سرشار از داستانی های اساطیری ، عاشقانه و تاریخی است از نظر مضمون کاملا غنی هستیم  ودست هنر مندان عرصه ی سینمای ما در این مورد کاملا باز است اما ایشان چه می کنند ؟می آیند و چهل سرباز را می سازند وچنان داستان رستم و اسفندیار را با جنگ های صدر اسلام در هم می آمیزند که مخاطب درمانده می شود که این داستان در ایران و سیستان دارد اتفاق می افتد یا در عربستان صدر اسلام و بلاخره قهرمان این داستان رستم است یا علی(ع)؟!

گذشته از ضعف های مربوط به فیلم نامه باید از دکور بسیار ضعیف و استفاده از رنگهای مات و کدر در طراحی لباس و صحنه یاد کرد. در بعضی صحنه ها انتخاب رنگها چنان ناشیانه انجام شده بود که تشخیص دیوار از هنرپیشه مشکل بود!

فیلمی که مخاطب هم فرهنگ خودش را نمی تواند جذب کند چگونه می تواند تبلیغ فرهنگی برای بیگانه باشد؟

شاید برای تحلیل سریال چهل سرباز کمی دیر باشد اما ناچارشدم  در مقام قیاس با سریال جومونگ در مورد این سریال هم بنویسم.در انتخاب اسم  فیلم  که به راحتی می شد نام نبرد رستم و اسفندیار را بر آن نهاد اسمی بسیار بی مسمی انتخاب شد که کارگردان بتواند اسطوره های ملی را با ماجراهای دینی پیوند دهد.مگر ما سریال امام علی (ع) را نداشتیم- سریالی که در نوع خودش خوب و کم نقص بود- دیگر قاطی کردن نبرد رستم واسفندیار با گوشه هایی از زندگی حکیم ابوالقاسم فردوسی وجنگهای صدر اسلام چه معنی دارد؟شاهنامه شاهنامه است و قرآن قرآن و تو باید این دو معنی جان من از من جدا داری!

باید هزینه کرد و با برنامه ریزی درست و دراز مدت فرهنگ غنی و ریشه دار ایران را گسترش داد و دست از این حرکات دوپهلوی بی هدف برداشت !

به امید روزی که افسانه زال و رودابه در تلویزیون کشور کره و سایر کشوربه نمایش گذاشته شود و کره ای ها و تمام مردم جهان  آرزو کنند که کاش پهلوانی مانند زال داشتند!!