می دانم خواهد آمد...

پاییز می آید
همه چیز را از طبیعت می گیرد
درختان
 سر در گریبان عریانی خویش فرو می برند
ودر پی
 زمستان
سرد و خاموش و ساکت
اما
این سردی و خاموشی و سکوت
آبستن بهاری دیگر است
بهاری رنگارنگ
 و بعد
تابستان
...
پاییز و زمستان
 در دل خود بهار را می پرورند
و ارمغان هر سرمای طاقت فرسا
بهار است
ومن
به شوق رسیدنش
سرمای زمستان را تاب می آورم
ودل را برای رسیدن بهار
مهیا می کنم
بهاری که می دانم
خواهد آمد...

باران نمی زند...

سلام

این تک بیت بارونی که فکر نمی کنم هیچوقت غزل بشه تقدیم به...

باران نمی‌زند که بگـــــــوید تو نیستــــی

می‌گوید از شبی که تو با من گریستی...