داستانی زیبا از هفت پیکر نظامی گنجوی

سلام

می خواهم داستانی بسیار زیبا از کتاب گرانقدر هفت پیکر نظامی گنجوی را برایتان بنویسم و آن قصه بانوی حصاری است.در ابتدااصل داستان را برایتان خواهم نوشت وپس از آن تفسیر این داستان را که بسیار جذاب و شیرین است تفدیم حضورتان خواهم کرد وخواهیم دانست که هرکدام از ارکان این داستان سمبل چه چیزی هستند وحکیم نظامی گنجوی چگونه در پشت این پرده رنگارنگ ودلفریب ، عروسی از معانی بکر و عمیق را نهان کرده است.به سایر دوستان نیز توصیه کنید که این داستان را حتما دنبال کنند.

در روزگار گذشته در سرزمین روسیه شهری بسیار زیبا بود که پادشاهی حکیم و رعیت نواز بر آن حکومت می کرد.این پادشاه دختری بسیارزیبا وناز پرورده داشت که در عین زیبایی صاحب کمالات نیزبود:

رخ ز خوبی زماه دلکش تر      لب به شیرین از شکرخوشتر
به جز از خوبی وشکرخندی     داشت پیرایه هنرمندی
دانش آموخته ز هر نسقی        در نوشته زهر فنی ورقی
خوانده نیرنگنامه های جهان     جادوییها وچیزهای نهان

وچون درروزگار خودش یگانه بود مردان بی شماری خواستار ازدواج با او بودند و هر کدام با زر و یا زور می خواستند او را ه چنگ بیاورند.دختر پادشاه که اینگونه دید دستور داد تا برفراز کوهی بلند حصاری محکم بنا کردند و در راه رسیدن به آن طلسم های گوناگون وپیکرهای خطرناک نهادند و در دست هر پیکر شمشیری بود که به یک دم سر از تن رهگذران بی خبر جدا می کرد.دروازه این قلعه را هم چنان ساخته بودند که قابل دیدن نبود وخودش در حصار این قلعه پناه گرفت و در انتظار جوانمردی بود که در خور همسری او باشد .به این صورت بانوی حصاری لقب گرفت.

از سوی دیگر نقش خودش را برپارچه ابریشمی نگاشت و در زیر عکس خودش شرایطی برای خواستگارش نوشت.
شرط اول آن که مردی نیک نام و نیکو کردار باشد
شرط دوم باید تمام رمزها وطلسم ها را باطل کند تا به درقصر برسد
شرط سوم دروازه قصر را پیدا کند و از در وارد شود
شرط چهارم پس از انجام سه شرط به طور کامل به شهر باز گردد وبه قصر پادشاه رود تا در آنجا چند سوال را پاسخگو باشد

گر جوابم دهد چنان که سزاست     خواهم او را چنان که شرط وفاست
وآنکه زین شرط بگذرد تن او        خون بی شرط او به گردن او

جوانان خام طمع از هر سو به تمنای این عروس زیبا روی گرد آمدند وجان خود را بر سر این هوس گذاشتند.هرکسی هم که اندکی دانش داشت چند طلسم را می گشود ولی باطلسم دیگری جان خود را از دست می داد.دور تا دور قلعه با سر کسانی که در این راه سرداده بودند پوشیده شده بود:
در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا        سرها بریده بینی بی جرم وبی جنایت

تا اینکه روزی از روزها شاهزاده ای جوان و آزاده وزیرک که برای شکار به آنجا آمده بودبه دروازه شهر رسید :
دید یک نوش نامه بر در شهر         گرد او صد هزار شیشه زهر
گاهی به جمال دختر نگاه می کرد وگاهی در سرهای بریده می نگریست.گنجی دید در دهان اژدها و گوهری در کنار نهنگ:
گفت ازین گوهر نهنگ آویز         چون گریزم که نیست جای گریز
با خود گفت که این همه سر در سر این سودا به باد رفته ، سرما نیز رفته گیر...

ادامه دارد...

کار از تو می رود...

سلام

همانطور که قبلاهم گفتم بعضی اوقات ما در اشعار حافظ چنان غرق می شویم که گمان می کنیم معنی را – البته از نظر ظاهری – دریافته ایم اما اگر کسی بپرسد که این بیت یعنی چه؟ در پاسخ در می مانیم.

یکی از این موارد عبارت"کار از کسی یا چیزی رفتن "است.حافظ می فرماید:

کار از تو می رود مددی ای دلیل راه       کانصاف می دهیم ز ره اوفتاده ایم

در کتاب سمک عیار آمده:

"یه هیچ گونه این طلسم برنمی توان دانست. اکنون کار از یزدان می رود که به فریاد ما رسد"

با توجه به این عبارت و بیت حافظ می توان دریافت که کار از کسی یا چیزی رفتن به معنی حل شدن مشکل به دست کسی یا به وسیله چیزی مشخص و معلوم است.

اصطلاح بعدی " تمام بودن" است.حافظ می فرماید:

گو شمع میارید در این جمع که امشب     در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است

در این بیت اشاره به زیبایی وروشنایی روی یار دارد که مانند ماه کامل است اما اگر بدانیم که تمام بودن به معنی کافی بودن است ایهام موجود در بیت ارزش هنری و التذاذ حاصله را دوچندان خواهد نمود. در کتاب سمک عیار چنین آمده است:

جهد کن به مدارا اورا(یعنی پهلوان دشمن را) بیاور و اگر چنان باشد که از کرده پشیمان نشود او را بیاور که ما را تمام است.یعنی حضور او برای ما کافی است.

پری نهفته رخ و دیو در کرشمه و ناز       بسوخت عقل ز حیرت که این چه بلعجبی است

واژه "بلعجبی " نیز واژه مبهمی است اما می توان با استناد به کتاب سمک عیار دریافت که دقیقا به معنی شعبده بازی و چشم بندی است وبلعجب باز به معنی شعبده باز و آلات بوالعجبی به معنی وسایل شعبده بازی آمده است.