ادامه ماجرای بانوی حصاری

سلام

با ادامه ماجرای بانوی حصاری در خدمت شما هستم.البته این صورت داستان است و همانطور که وعده دادم در انتها از سیرت داستان خواهم گفت و حکمت های نهفته در آن را باز گو خواهم کرد واما دنباله ماجرا:

شاهزاده هر روز به شهر می آمد و با دیدن عکس بانوی حصاری داغ عشق تازه می کرد.هر روز چاره ای می جست تا بتواند راز طلسمات را بگشاید تا اینکه از وجود شخص دانشمندی آگاه شد که می توانست در این راه به او کمک کند:

تا خبر یافت از هنرمندی           دیو بندی فرشته پیوندی

به همه دانشی رسید تمام          در همه توسنی کشیده لگام

پس از جستجوی بسیار او را یکه و تنها در غاری پیدا کرد در در محضر او به شاگردی پرداخت و آن حکیم از حسابهای پنهان وطلسمات پبچ در پیچ آنچه مناسب دید به او آموخت و شاهزاده با توشه ای از دانایی و بینایی از کوه به شهر آمد .

اولین کاری که کرد لباس سرخ پوشید و اعلام کرد که من به خونخواهی اینهمه کشته آمده ام و آرزوی خود را کنار گذاشت:

گفت رنج از برای خود نبرم              بلکه خونخواه صد هزار سرم

شاهزاده به راه افتاد و یکایک طلسم ها را شکست وبه حصار بی دروازه رسید.برای پیدا کردن دروازه حصار طبلی بزرگ برداشت ودور حصار گشت و همه جا طبل زد و باز تاب صدا را آزمایش کرد تا بلاخره دروازه را پیدا کرد وآن را گشود.

چون بانوی حصاری از این واقعه خبر دار شد و با خوشحالی به استقبال آمد و به جوان درود فرستاد وگفت :

اکنون باید به شهر وبه قصر پدرم بروی تا من به آنجا بیایم و از تو سوالاتی بپرسم.

وقتی شاهزاده به دروازه شهر رسید دستور داد عکس بانوی حصاری را از دروازه برداشتند وسرها را با تن ها قرین کردند و به خاک سپردند و اهالی شهر قسم خوردند اگر پادشاه با این وصلت موافقت نکند او را از پادشاهی خلع کنند و جوان را به جای او بنشانند.

از طرف دیگر بانوی حصاری به نزد پدر آمد و گفت که شاهزاده سه شرط از چهار شرط را به انجام رسانده است وتنها شرط چهارم باقی مانده است و از پدر خواست که او را به مهمانی دعوت کند تا دختر از پس پرده سوالهای بی کلام مطرح کند تاشاهزاده این بار چه کند...

ادامه دارد...

داستانی زیبا از هفت پیکر نظامی گنجوی

سلام

می خواهم داستانی بسیار زیبا از کتاب گرانقدر هفت پیکر نظامی گنجوی را برایتان بنویسم و آن قصه بانوی حصاری است.در ابتدااصل داستان را برایتان خواهم نوشت وپس از آن تفسیر این داستان را که بسیار جذاب و شیرین است تفدیم حضورتان خواهم کرد وخواهیم دانست که هرکدام از ارکان این داستان سمبل چه چیزی هستند وحکیم نظامی گنجوی چگونه در پشت این پرده رنگارنگ ودلفریب ، عروسی از معانی بکر و عمیق را نهان کرده است.به سایر دوستان نیز توصیه کنید که این داستان را حتما دنبال کنند.

در روزگار گذشته در سرزمین روسیه شهری بسیار زیبا بود که پادشاهی حکیم و رعیت نواز بر آن حکومت می کرد.این پادشاه دختری بسیارزیبا وناز پرورده داشت که در عین زیبایی صاحب کمالات نیزبود:

رخ ز خوبی زماه دلکش تر      لب به شیرین از شکرخوشتر
به جز از خوبی وشکرخندی     داشت پیرایه هنرمندی
دانش آموخته ز هر نسقی        در نوشته زهر فنی ورقی
خوانده نیرنگنامه های جهان     جادوییها وچیزهای نهان

وچون درروزگار خودش یگانه بود مردان بی شماری خواستار ازدواج با او بودند و هر کدام با زر و یا زور می خواستند او را ه چنگ بیاورند.دختر پادشاه که اینگونه دید دستور داد تا برفراز کوهی بلند حصاری محکم بنا کردند و در راه رسیدن به آن طلسم های گوناگون وپیکرهای خطرناک نهادند و در دست هر پیکر شمشیری بود که به یک دم سر از تن رهگذران بی خبر جدا می کرد.دروازه این قلعه را هم چنان ساخته بودند که قابل دیدن نبود وخودش در حصار این قلعه پناه گرفت و در انتظار جوانمردی بود که در خور همسری او باشد .به این صورت بانوی حصاری لقب گرفت.

از سوی دیگر نقش خودش را برپارچه ابریشمی نگاشت و در زیر عکس خودش شرایطی برای خواستگارش نوشت.
شرط اول آن که مردی نیک نام و نیکو کردار باشد
شرط دوم باید تمام رمزها وطلسم ها را باطل کند تا به درقصر برسد
شرط سوم دروازه قصر را پیدا کند و از در وارد شود
شرط چهارم پس از انجام سه شرط به طور کامل به شهر باز گردد وبه قصر پادشاه رود تا در آنجا چند سوال را پاسخگو باشد

گر جوابم دهد چنان که سزاست     خواهم او را چنان که شرط وفاست
وآنکه زین شرط بگذرد تن او        خون بی شرط او به گردن او

جوانان خام طمع از هر سو به تمنای این عروس زیبا روی گرد آمدند وجان خود را بر سر این هوس گذاشتند.هرکسی هم که اندکی دانش داشت چند طلسم را می گشود ولی باطلسم دیگری جان خود را از دست می داد.دور تا دور قلعه با سر کسانی که در این راه سرداده بودند پوشیده شده بود:
در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا        سرها بریده بینی بی جرم وبی جنایت

تا اینکه روزی از روزها شاهزاده ای جوان و آزاده وزیرک که برای شکار به آنجا آمده بودبه دروازه شهر رسید :
دید یک نوش نامه بر در شهر         گرد او صد هزار شیشه زهر
گاهی به جمال دختر نگاه می کرد وگاهی در سرهای بریده می نگریست.گنجی دید در دهان اژدها و گوهری در کنار نهنگ:
گفت ازین گوهر نهنگ آویز         چون گریزم که نیست جای گریز
با خود گفت که این همه سر در سر این سودا به باد رفته ، سرما نیز رفته گیر...

ادامه دارد...