هرچه دلبند توست، خداوند توست!

سلام

می خواهم از دریای معرفت عرفای بزرگ این دیار گوهرهایی را تقدیم شما کنم:

عین القضاة همدانی می گوید:

هرچه دلبند توست، خداوند توست!

وهرچه هوای توست

خدای توست!

گفت و دانستن که الله یکی است چه سود

چون تو در پیش هزاران بت سجود می کنی!

حسن بصری گوید:

کسانی که پیش از شما بودند ، قرآن را نامه ای دانستند که از حق تعالی بدیشان رسیده است

به شب تامل کردندی تا روز بدان کار کردندی

شما درس کردن وی را عمل ساخته اید!

حرف و اعراب وی را درست می کنید و فرمانهای وی آسان همی گیرید!

امام محمد غرالی در کیمیای سعادت می نویسد:

وحی آمد به عیسی(ع)که:

یا پسر مریم!

پیشتر خود را پند ده!

اگر بپذیری آنگاه دیگران را پند ده و گرنه از من شرم دار!

نیا به شعر من ، دوباره سیب سرخ می شوی!

سلام

با یک غزل تازه در خدمت شما هستم

تو آمدی و کوچه های شهر غرق ماه شد
تمام پنجره برای دیدنت نگاه شد

گذشت نیم عمر من، چه دیر آمدی ببین
که نیم دیگرش کنار عکس تو تباه شد

دوباره رفتی و منم اسیر اشتباه تو
نگو که من نخواستم ،نگو که اشتباه شد

سیاه بختی ام گناه تو نبود و بخت من
سفید زیر سایه ات نشست تا سیاه شد

نیا به شعر من، دوباره سیب سرخ می شوی
همان که بی گناه بود و باعث گناه شد

88/4/19