ما آدمیان تهی هستیم ...

آدمیان در تلاش و تکاپویی خستگی ناپذیر هستند. می روند و می‌آیند و تلاش می‌کنند تا به هدف خودشان، حال هرچیزی که می‌خواهد باشد، برسند. ما آدمیان تهی هستیم و می‌خواهیم خودمان را با آنچه به نظرمان مطلوب و دلپذیر است پر کنیم. هنر، پول،‌شهرت، دین و خدا وهر چیز دیگری می‌تواند ما را از خود سرشار سازد. آدمیان تا خود را خالی می‌بینند به تکاپو مشغولند و آن زمان که پر و سرشار شدند، که البته به ندرت این اتفاق می‌افتد، به آرامشی می‌رسند که آنها را به سکون وامی‌دارد. آرامش و سکونی از سر رضایت و خشنودی و کمال نه یک آرامش منفعل و پوچ که آدمیان تهی و بی‌انگیزه گرفتار آنند. روزی که به هدف و مقصد می‌رسیم روزی است که دیگر بعد از آن کمالی برای آدمی متصور نخواهد بود و هرچه هست استمرار لذت به هدف رسیدن است و نه بیشتر،‌هرچه هدف متعالی‌تر باشد پرواز آدمی بلندتر خواهد بود.

به جستجو ادامه بدهیم...

    تنها راهی که می توانیم کارهای بزرگ انجام بدهیم این است که آنچه را انجام می دهیم دوست بداریم اگر هنوز این راه راه پیدا نکرده ایم باید به جستجو ادامه بدهیم.اگر با تمام وجود تلاش کنیم بی شک این راه را پیدا خواهیم کرد. باید هدفها را تشخیص دهیم و برای هدفهایی که به زندگی ما معنی و ارزش می دهند تلاش کنیم.این کار باعث می شود در زمان سختی احساس بهتری داشته باشیم.آیا ما در روز شنبه صبح از تخت خود می پریم و به سوی پیشرفت و کارهای این هفته می رویم؟ اگر پاسخ منفی است باید بیشتر فکر کنیم.

راستی چند بار دیگر به دنیا خواهیم آمد تا کارهایی را که باید انجام می دادیم و ندادیم انجام دهیم؟ فراموش نکنیم که فرصت زندگی تکرار ناشدنی است...