عشق - طرّه ی آشفتگی

سلام

خیلی ها برسعدی عیب گرفته اند که اعمال انسان را که گاهی رسوایی برانگیزند بیان می کند .سعدی گناه کسی را نمی پوشاند و خطایای خود را هم انکار نمی کند. او انسان را با همه ویژگی ها ولعزش هایش می پذیرد.کدام دلی است که در برابر زیبایی های این دنیا به لرزه در نیاید و هوس وآرزوی خطا نکند؟

انسان با عشق به زیبایی سرشته شده است .جایی که سعدی از عشق و جوانی سخن می گوید و شیفتگی و زیبا پرستی خود را یاد می کند در اصل از زبان بشر سخن می گوید و درست ترین و بی پیرایه ترین سخن او هم همین است .او تنها کسی نیست که زیبایی دلش را می لرزاند دلهای زاهدان وعابدان هم از این هوس در اضطراب است اما سعدی می گوید و آنها نه!

تفاوت سعدی با ریاکاران این است که سخنش راست و بی پرده است اگر خریدار لذت گرم گناه عشق است دیگر گناه سرد ریا و دروغ را مرتکب نمی شود.اقرار می کند که زیبایی قوت پرهیزش را می شکند و دلش را می لرزاند.همین ذوق سرشار ودل عاشق پیشه است که او را با کائنات مربوط می کند و با طبیعت همدل و هم صدا می شود.دل باید چنین زیبا پرست و عاشق باشد تا بتواند هر گناه وضعفی را ببخشاید و تاب بیاورد.دلی مانند دل اوست که در همه جا و با همه چیز همدرد و هم رنگ می شود و از دنیا چنان که هست لذت می برد.با این همه برای دل او هم چیزی هست که از آن نفرت داشته باشد وآن را تحمل نکند و گناه سعدی هم همین است که خود فروشی و ریا کاری را- که دنیای زیبا را در نظر انسان آگاه زشت و پست می کند-برنمی تابد و تحمل نمی کندو از همین روی زاهدان ظاهر پرست از حال او آگاه نیستند و بر او خرده می گیرندچرا که او درخلوت وجلوت همان است که هست و آنان چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند!

کاشی نوشته داخل آرامگاه سعدی

واژه های کلیدی : عشق، سعدی، انسان

جمعه 88 فروردین 28

كلك مشكين تو : ‍

السلام علیک یا ابا عبدالله (ع)

سلام

السلام علیک یا ابا عبدالله (ع)

نمی دانم وارد شدنم به عرصه وبلاگ نویسی چقدر می تواند سودمند باشد؟

اما امیدوارم که بتوانم در کنار سایر دوستان درجهت بهتر شدن گام بردارم.

بگذریم!

مهمترین موضوعی که در حال حاضر کوچه و بازار را به خود مشغول کرده است عزاداری سرور و سالار شهیدان است. متاسفانه با وجود توصیه مراجع عالیقدر جهت جلوگیری ازانجام حرکات غیرعقلانی بر پایه اعتقادات غلط وسوق دادن این مراسم به سمت و سوی اصلی خود ، باز هم عده بیشماری از مردم -که شناخت درستی از این واقعه عظیم ندارند-پرداختن به این مراسم به صورت تحریف شده راصواب و ثواب می دانند و غیر از آن را نوعی بی احترامی به ساحت مقدس سالار شهیدان و مردان مرد همراهش تلقی می کنند!اسلام بر پایه این مراسم زنده است اما اینگونه اعتقادات بی پایه و غلط تمامی باورهای ناب شیعی را به انحطاط می کشد!

بی مناسبت ندیدم که قسمتی از کتاب حماسه حسینی شهید مطهری را در این باب بیاورم :‍

«آن چیزی که بیشتر دل انسان را به درد می آورد این است که اتفاقا در میان وقایع تاربخی کمتر واقعه ای است که از نظر نقلهای معتبر به اندازه حادثه کربلا غنی باشد .من در سابق خیال می کردم که اساسا علت اینکه این همه دروغ در این مورد پیداشده این است که در وقایع راستین را کسی نمیداند که چه بوده است ،بعد که مطالعه کردم دیدم اتفاقا هیچ حادثه ای در تاریخهای دور دست مثل سیزده چهارده قرن پیش به اندازه حادثه کربلا تاریخ معتبر ندارد .مورخین معتبر اسلامی از همان قرون اول و دوم قضایا را با سند های معتبر نقل کرده اند و این نقلها با یکدیگر انطباق دارد و به یکدیگر نزدیک هستند ... اگر امام حسین (ع) در عالم ظاهر بیاید و ببیند ،خواهد گفت که شما به کلی قیافه حادثه را تغییر داده اید . آن امام حسینی که شما در خیال خودتان رسم کردید که من نیستم ، آن قاسم بن حسنی که شما در خیال خود رسم کردید که برادر زاده من نیست ، آن علی اکبری که شما درمخیله خود رسم کردید که جوان با معرفت من نیست ، آن یارانی که شما درست کرده اید که آنها نیستند !کتاب حماسه حسینی ج1ص32

راستی همیشه به ما میگویند امام حسین چگونه کشته شد ؟ اما کمتر شنیده ایم که چرا به شهادت رسید؟ کمتر شنیده ایم که او چگونه زیست تا اینسان جاودانه شد ؟

چه پیامی داشت که فریادش هنوز از پس پرده های تاریخ به گوش می رسد؟

آیا واقعا ندای هل من ناصر ینصرنی آن بزرگوار برای مردم هم عصر خودش بود یا این ماییم که مخاطب ایشان هستیم و باید در این دوران بحرانی که از هر گوشه و کناری اقداماتی برای به خرافه کشاندن اعتقاداتی که واقعه عظیم کربلا را رقم زد، در حال انجام است ندای حق طلبانه او را لبیک گفته و این احساسات پاک را با جوهر معرفت بیامیزیم!