از 1349 اوج گیری مبارزه مسلحانه تا بهمن 57(پایان این مبحث)

سلام
قسمت پایانی این مبحث را به شما تقدیم می کنم .این دوره از نظر اجتماعی بسیار اهمیت دارد .در این دوره شعرای جوانتری فعالیت دارند و شکفته می شوند.بعضی از این شاعران چهره های دوره قبل هستند مثل شاملو ، خسرو گلسرخی ،اسماعیل خویی و بعضی دیگر که جوان تر هستند مانند علی میر فطروس ، رضا مقصدی و سعید یوسف.
در شعر این شاعران دیگر از یاس و ناامیدی خبری نیست و شرایط اجتماعی  توام با مبارزه و درگیری نیروهای انقلابی در بینش شاعران تاثیر گذاراست.زبان و موسیقی و تخیل و فرم شعر ادامه دوره های قبل است و ادبیات زیر زمینی و گروهی نیز بر شعراین دوره تاثیر گذاشته است.
درون مایه های تازه شعر این دوره را ستایش قهرمانان مبارزه مسلحانه ، وصف شکنجه ها و زندانها و میدان های اعدام و انتظار پیروزی تشکیل می دهد.تصاویر شعر دراین دوره بیشتر دریا ،موج ،صخره ، بیشه ، ارغوان، شقایق ، توفان و تفنگ مایه می گیرد.صداهایی که در این دوره بیشتر شنیده می شود صدای احمد شاملواست:

کاشفان چشمه

کاشفان فروتن شوکران
جویندگان شادی در مجرای آتشفشان ها

شعبده بازان لبخند در شبکلاه زرد
با جاپایی ژرف تراز شادی

درگذرگاه پرندگان

در برابر تندر می ایستند

خانه را روشن می کنند
و می میرند

وصدای اسماعیل خویی :

مرگ حقیر برگ

پابان فصل شکفتن نیست.

می توان گفت که شعر این دوره بیشتر زندگی نامه شقایق هاست.

این سری از مباحث در مورد شعر از مشروطه تا سلطنت  به پایان رسید و باید بگویم که در این سلسله مطالب بنده  وامدار ادیب بزرگوارجناب استادشفیعی کدکنی هستم که با دیدی کم نظیر و منتقدانه ادبیات را می کاود وحاصل را در فالب آثار ارزنده در اختیار ادب دوستان قرار می دهد.بنده توصیه می کنم برای تکمیل تر شدن اطلاعات در این زمینه حتما کتاب ادوار شعر فارسی از مشروطیت تا سقوط سلطنت-نشر سخن -1380 مطالعه شود.

بسیار ممنون خواهم شد که عزیزان با نظرات و انتقادهای خودشان من را در این مسیر یاری کنند.از پست بعدی یه مطالب دیگری خواهم پرداخت.