فقط به پاییز می اندیشم...

بهارمی‌آید و خودش را نشان می‌دهد شاید تسلی بخش دلهای پاییز زده باشد، دلهایی که زردند،  پژمرده‌اند و به جای تپش، زیر پای زمان خش خش می کنند.

بهار چرا می آیی؟!

به دنبال چه می‌گردی؟

چه می‌خواهی از دل زرد آزرده‌ی ما؟

بدان که مدت‌هاست در دل من مرده‌ای و من فقط به پاییز می‌اندیشم، پاییزی که روزی بهار بود...

آسمان

سلام
سه بیت این عزل مدتها در ذهنم نقش بسته بود اما کامل نمی شد که عاقبت دیروز تمام شد

دوچشم روشن و معصومت آسمان شده اند
شبیه پنجره هایی به بیکران شده اند

تن صبور من از رد عابران زخمی است
که گام‌های تو با جاده مهربان شده اند

بهار تو، من پاییز، مبتلای به هم
شبیه صبح و غروبی که همزمان شده اند

بگیر دست مرا ای همیشه باتو بهار
بمان که ثانیه ها با تو جاودان شده اند

از آسمان به خدا چشم بر نمی دارم
دوچشم روشن و معصومت آسمان شده اند