جایگاه زن درشاهنامه

سلام

می خواهم در مورد جایگاه زن درشاهنامه و اندیشه  فردوسی بنویسم.در ادبیات فارسی می توان نمونه های بسیاری یافت که در نکوهش زنان سروده شده است.برای نمونه  بیتی از خاقانی کفایت می کند:

مرا به زادن دختر چه خرّمی زاید؟         که کاش مادر من هم نزادی از مادر!

در این معرکه نکوهش زنان در ادبیات فارسی، د ر شاهنامه هرجا که به سخنی در نکوهش زنان برمی خوریم آن سخن از زبان یکی از قهرمانان شاهنامه است و اوست که دارد دیدگاه خودش را در باره زن می گوید و با توجه به تعهدی که فردوسی در دست نبردن در مآخذ شاهنامه و رعایت امانت دارد ناچار نظر و دیدگاه قهرمانان شاهنامه است که بر قلم استاد طوس روان می شود.

باید گفت که در شاهنامه بهترین داوری  را در پهنه ادب فارسی در مورد زن می توان یافت.در این کتاب سترگ زنان- .زنانی مانند ‹کردیه› خواهر بهرام چوبینه –  به هیچ روی از مردان پایین تر نیستند و نوع دوم به شمار نمی آیند در جای جای شاهنامه زنانی هستند که که در کاردانی و آینده نگری و چاره جویی اگر از مردان پیش نباشند با آنان پهلو می زنند.حتی در میدان رزم که جولانگاه مردان است زنانی مانند گردآفرید با سهراب پهلوانی که پشت دلاوری  مانند رستم را به خاک می مالد مبارزه می کند ودر مقابل او تاب می آورد. دیدگاه فردوسی در این مورد بسیار موجز و شیوا در این بیت آمده است:

چوفرزند را باشد آیین وفرّ          گرامی به دل بر، چه ماده چه نر

بررسی دوره های شعر از مشروطیت تا کنون

سلام

امیدوارم که عزا داری همه دوستان با معرفت سرور آزادگان جهان حسین بن علی(ع) مورد قبول حضرت حق قرا ر گرفته باشد.

از این به بعد می خواهم به آنچه که به خاطر آن این وبلاگ  پا به عرصه وجود گذاشت بپردازم،یعنی ادبیات ،موسیقی وفلسفه وپس از این دوستان شاهد  خلاصه گفتار هایی در این زمینه ها خواهند بود بسیار خوشحال می شوم که نظرات وانتقادات دوستان را درجهت هرچه پر بار تر شدن این مطالب دریافت نمایم.البته لازم به یاد آوری است که در این باب از آثار اساتید بزرگواری چون مرحوم استاد زرین کوب،استاد شفیعی کدکنی ،دکتر شمیسا و ... بهره برده ام و مثل همیشه خوشه چین خرمن این بزرگان بوده و هستم.

تحولات شعر فارسی

می توان گفت که شعر فارسی در دوران اخیر یعنی از قبل از مشروطیت تا کنون شاهد بیشترین تحولات خود بوده است.عوامل بسیاری در این امر دخیل هستند که می توان در این میان به مشروطیت وآشنایی مردم با فرهنگ و تمدن غرب از راه ترجمه آثار ادبی و راه یافتن شعر به میان مردم کوچه بازار اشاره کردوباید گفت که شعر گروه مترقی در این دوران تاحدودی اروپایی است .شاید بعضی این امر را غرب زدگی بدانند اما باید قبول داشت که این حرکتی بین المللی است و با نزدیک شدن مرزهای فرهنگی، ادبیات اقوام و ملل به هم نزدیک شدند واین حرکت با توجه به گسترش روز افزون ارتباطات سرعت گرفته است.

ادوار شعر فارسی در دوره موردبحث را می توان اینگونه دسته بندی کرد:

1-دوره قبل از مشروطیت

2-دوره مشروطیت

3-عصر رضا شاهی (1320-1299)

4- از شهریور 1320 تا کودتای 28 مرداد 1332

5-از حدود 1340 تا 1349

6- از 1349 (اوج گیری مبارزه مسلحانه ) تا 1357(سقوط سلطنت)

در مطالعه این ادوار باید به عوامل اصلی آن دوره توجه کرد که عبارتند از:

1-شعرای طراز اول هر دوره

2-موضوعاتی که در این دوره مطرح است

3-چه صداهایی در این دوره به گوش می رسد

4- خصوصیات فنی و تکنیکی در این دوره چگونه است

5-عوامل فرهنگی ،اقتصادی وسیاسی

در ادامه این سلسله نوشتار در مورد هر دوره به اجمال سخن گفته خواهد شد تا علاقه مندان بتوانند با  سیر تحول ادبیات وخصوصا شعرهرچند به صورت مختصر آشنا شوند.