دموکراسی در اسلام

همیشه این سوال در ذهن من بود که وقتی در حکومت اسلامی از دموکراسی صحبت می‌شود این کلام چقدر می‌تواند با واقعیت جور دربیاید. دموکراسی به معنای غربی آن ریشه در اومانیسم دارد در صورتی که دین اسلام به هیچ روی اومانیسم را برنمی‌تابد.تا این که در کتاب جدید استاد شفیعی کدکنی به جواب این سوال رسیدم.
استاد چنین می‌نگارد:
...و از آنجا که در برداشت‌های آزموده شده در اسلام، جایی برای آزادی به معنی دموکراسی، هرگز نمی‌تواند وجود داشته باشد، مگر اینکه تفسیری نو از اسلام و رابطه آن با مفهوم اومانیسم عرضه کنیم که شاید هم امری باشد ضروری؛ ولی تا چنان تفسیری یا بیانی مورد قبول خردمندان جامعه ارباب دین از اومانیسم نشده است، ناچاریم که قبول کنیم در اسلام جایی برای آزادی به معنی دموکراسی وجود ندارد...محور تمام مباحث الاهیات، اجتماع تقیضین است و الاهیات همواره براساس پارادوکس حرکت می‌کند، این هم یکی از پارادوکس‌های دیگر! ما که تمام زندگیمان بر محور شاعرانگی و تصوف شکل گرفته، این هم یک تناقض دیگر بر سر بسیاری تناقض‌ها...

با چراغ و آیینه، دکتر شفیعی کدکنی، صص 45 و 46