نیم نگاهی به فیلم چ...

سلام

شاید نوشتن این مطلب کمی دیر باشد اما چون من یکی دو روز پیش این فیلم را دیدم مجبور شدم دست به قلم ببرم و بگویم که فیلم چ اصلا فیلم خوبی نبود. خیلی چیزها در مورد این فیلم نوشته و گفته اند که در فضای مجازی در دسترس است. واقعا بعد از دیدن این فیلم افسوس خوردم .  به این فکر کردم اگر در این فیلم کاراکتر چمران را حذف کنیم چه اتفاقی خواهد افتاد؟ شخصیتی منفعل و  درونگرا که هیچ منطقی پشت تصمیمات و رفتارش دیده نمی شود. این چمران چه شباهتی با چمران واقعی دارد. هیچ! این چمران نه چمران خمینی است ونه چمران بازرگان، چمرانی است که ساخته و پرداخته ذهن نویسنده است بدون اینکه کوچکترین شباهتی با شخصیت واقعی چمران داشته باشد. کسی که اجازه نمی دهد تیر خلاص به چهارپایی در حال مرگ زده شود در ماشین عنایتی می نشیند و در حالی که موشک های آرپی‌جی به سمت خانه های شهر شلیک می‌شود،  با او به گفتمان آنهم بی ثمر مینشیند. اتفاقات محیرالعقولی که در فیلم می‌افتد فیلم را تا سطح یک فیلم هندی پایین می‌آورد.  ورود چمران به بیمارستان برای نجات زن و بچه کوچکش چطوری انجام می شود و سکوت حاکم بر دیالوگ این دو نفر در بیمارستان هیچ منطقی ندارد. تیر اندازی رمبو وار  چمران و زدن مرد مسلحی که پشت دیوار قرار دارد، از  آن حرفهاست. اسلحه کشیدن نیروهای خودی بر روی هم و واسطه شدن چمران با اشاره به صدای اذان از شعارهای بسیار نچسب فیلم است که در این فیلم مشابه آن را فراوان می بینیم.  شخصیت اصغر وصالی که جوانی تندرو، عصبی و دگم تصویر شده است، جای بحث دارد. فقط به آن صحنه اشاره می کنم که دشمن پشت مقر قرار دارد و می خواهد وارد شود و او به عده ای غیرنظامی که تعدادی زن و بچه هم بین آنها هستند،  پرخاش می کند و قصد بیرون کردن آنها را دارد و با این حرکت نفس حضور خودش را زیر سوال می برد. مگر  دلیل حضور آنان در آنجا دفاع از  همین مردم نیست؟ تیمسار فلاحی هم شخصیتی به قول آقای فراستی، مقوایی تصویر شده است که آبروی رزمندگان وفرماندهان ارتش را زیر سوال می‌برد.  شخصیت زن فیلم هانا هم جانیفتاده و نتوانسته در جریان داستان نقش خودش را به مخاطب نشان بدهد و نکته های فراوان دیگر از این قبیل که از حوصله خارج است. کاش آقای حاتمی کیا این فیلم را نمی ساخت...

عاشق ماندن. ..

عاشق شدن هنر نیست

عاشق ماندن هنر است