برو دیر می شود...

سلام این غزل 20 رمضان سال 88 سروده شده که تقدیم می کنم به تمامی عاشقان مولای متقیان علی (ع)

امشب تمام جهل تو شمشیر می شود
ای کوفه! در تو فاجعه تکثیر می شود

الله اکبر و دل...بی تاب می زند
عالم پراز طراوت تکبیر می شود

این بار در میانه محراب، آسمان
در اوج اوج ، قسمت تقدیر می شود

تیغی وزید و زخم درخشید و بعد از آن
معراج، با سجود تو تعبیر می شود

کوچه پر از تردد چشمان مضطرب
کودک وکاسه ای که پر از شیر می شود

دیگر هجوم هر شب غم ها تمام شد
کوثر در انتظار... برو!  دیر می شود...!

آسمان

سلام
سه بیت این عزل مدتها در ذهنم نقش بسته بود اما کامل نمی شد که عاقبت دیروز تمام شد

دوچشم روشن و معصومت آسمان شده اند
شبیه پنجره هایی به بیکران شده اند

تن صبور من از رد عابران زخمی است
که گام‌های تو با جاده مهربان شده اند

بهار تو، من پاییز، مبتلای به هم
شبیه صبح و غروبی که همزمان شده اند

بگیر دست مرا ای همیشه باتو بهار
بمان که ثانیه ها با تو جاودان شده اند

از آسمان به خدا چشم بر نمی دارم
دوچشم روشن و معصومت آسمان شده اند