با هم یا بدون هم!

نظر شما چیست؟

خلاصه زندگی نامه دکارت
رنه دکارت( Rene Decartes)، فیلسوف، ریاضیدان و فیزیکدان بزرگ دوره رنسانس در روز 31 ماه مارس 1596 میلادی، در شهرک لاهه از ایالت تورنف(Touraine) فرانسه متولد شد. مادرش در سیزده ماهگی وی درگذشت و پدرش قاضی و مستشار پارلمان انگلستان بود.دکارت در سال 1606 میلادی، هنگامیکه پسر ده ساله ای بود، وارد مدرسه لافلش شد.پس از اتمام دوره و خروج از لافلش، مدتی به تحصیل علم حقوق و پزشکی مشغول گردید، اما در نهایت تصمیم گرفت به جهانگردی پرداخته و آن گونه دانشی را که برای زندگی سودمند باشد، فرا بگیرد. به همین منظور، مدتی به خدمت ارتش هلند درآمد؛ چرا که فرماندهی آن را شاهزاده ای به نام موریس بر عهده داشت که در فنون جنگ و نیز فلسفه و علوم، مهارتی به سزا داشت .دکارت در مدتی که در قشون ارتش هلند بود، به علم مورد علاقه خود، یعنی ریاضیات می پرداخت.در بهار سال 1619 میلادی از هلند به دانمارک و آلمان رفت و به خدمت سرداری به نام ماکسیمیلیان درآمد. اما زمستان فرا رسید و در دهکده نوبرگ(Neuberg) در حوالی رود دانوب، بی دغدغه خاطر و با فراغت تمام، به تحقیق در ریاضیات پرداخت و براهین تازه ای کشف کرد که بسیار مهم و بدیع بود و در پیشرفت ریاضیات، تاثیر به سزایی گذاشت.تحقیقات وی، بیشتر تجربه و تفکر شخصی بود و کمتر از کتاب استفاده می کرد.در سپتامبر 1649 به دعوت کریستین، ملکه سوئد برای تعلیم فلسفه خویش به دربار وی در استکهلم رفت. اما زمستان سرد این کشور اسکاندیناوی از یک سو و ضرورت سحرخیزی در ساعت پنج بامداد برای تعلیم ملکه از سوی دیگر، دکارت را که به این نوع آب و هوا و سحرخیزی عادت نداشت، به بیماری ذات الریه مبتلا ساخت. بلاخره در 11 فوریه سال 1650 در همان شهر بدرود حیات گفت.
دکارت از دانشمندان و فیلسوفان بزرگ تاریخ به حساب می آید. او قانون شکست نور را در علم فیزیک کشف کرد و هندسه تحلیلی را در ریاضیات و هندسه بنا نهاد. در تاریخ فلسفه غرب ، فلسفه جدید با دکارت آغاز می کنند.

دانش رفاه افزای مخرب

سلام

دوباره به رویرو چشم می دوزم!مردم آن طرف ریل هم به این طرف چشم دوخته اند،عده ای با همراهشان ور می روند و بعضی ها هم همشهریشان را ورق می زنند!

همه درانتظار آمدن قطاری زیر زمینی که ما را از این ور شهر به آن ور شهر ببرد!

برای رسیدن به مقصدی خودمان را از نور خورشید و زیبایی آسمان محروم کردیم!

آیا زیبا تر از خورشید و آسمان مقصدی وجود دارد؟!

داریم به کجا می رویم؟

این انسان به ظاهر مدنی بالطبع و در باطن منفرد، چه بلایی دارد به سر خودش می آورد؟

روی زمین را چنان شلوغ کرده که از دست آن به زیر زمین پناه برده ودارد درآنجا به دنبال چیزی می گردد که داشته و خودش با فاصله گرفتن از طبیعت آن را از دست داده!

چرا ما دیگر نمی توانیم شاهد حضور انسانهایی مانند مولانا،حافظ،اابن سینا،عین القضات و... باشیم؟

ما آنقدر از عوالم انسانی فاصله گرفتیم که دیگر اندیشیدن را از یاد برده ایم !تمام اندیشه آدمی این شده که چه کند که بیشتر به دست بیاورد وبیشتر برخوردار شود اما برخورداری از چه؟ ودر قبال این برخورداری چه چیزهایی را که باید از دست بدهد!؟

کاش می شد از اینهمه دانش رفاه افزای مخرب، به سوی حکمت وطبیعت اصیل انسانی برگشت و با تمام وجود وبدون استرس ناشی از رفاه غیرطبیعی، که دانش به ما تحمیل کرده ،از زندگی لذت برد!

کاش می شد...