هر هنرمندی یک اثر بیشتر ندارد...

می خواهم سوالی مطرح کنم:چرا در آثار شاعران تنوع کمتر دیده می شود؟شاید بگویید نه! شاعرانی می شناسیم که آثار متنوعی دارند!
حق با شماست اما تا شاعر چگونه شاعری باشد؟ بعضی از شعرا می نشینند وتصمیم می گیرند که شعر بگویند.مضمون را – حالا هرچه می خواهد باشد- انتخاب می کنند وشروع می کنند به شعر گفتن ؛ بیشتر شاعران سبک هندی این گونه شعر می سرایند، اما شاعرانی هم وجود دارند که تا شرایط خاص روحی برایشان مهیا نشود نمی توانند اثری خلق کنند. در اینجا شاعر دیگر مجال انتخاب ندارد وآنچه را که بر زبان و قلمش جاری می شود همان است که هست. ممکن است بعدا دست به حک و اصلاح آن بزنند اما مضمون همان است که آمده وبه قولی بیت یا مصراع اول شعر هدیه خداوند است.البته این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که هر چه شاعر جلو تر می رود به تجربه های تازه ای دست پیدا می کند و از این رهگذر شعر او با اشعار قبلش متفاوت می شود و این تنوع بیشتر تنوعی رو به تکامل است شاعرانی از قبیل حافظ ، مولانا و از متاخرین احمد شاملو را می توان از این دست شاعران دانست.به قول یکی از اندیشمندان ، هر هنرمندی یک اثر بیشتر ندارد باقی آثارش تفسیر و تکرار همان یک اثر است.

شعر قشنگ زندگی

 سلام
سی سال با سرعت سپری شد !سی سالی که شاید در تاریخ ایران بی سابقه باشد .در این سی سال جامعه ما شاهد تحولات زیادی بوده و نسل ما این شانس را داشته که آنها را تجربه کند!
شاید بگویید که تجربه انقلاب و مشکلات پس از آن ، جنگ وخرابی و رفتن خوبها ودر انتظار" رفتن" ماندن خیلی ها و هزاران چیز دیگر اقبال است یا بد اقبالی؟!
زندگی انسان مانند کتابی است که روزهای آن در حکم صفحات این کتاب است و چقدرغیر قبل تحمل خواهد بود کتابی که تمام صفحات آن تکرار یک صفحه باشد!اگر چنین کتابی هزار صفحه هم داشته باشد باز هم یک صفحه بیشتر نخواهد بود!
هزاران روز زندگی کردن بدون حرکت ، بدون تحول وتغییر چقدر زجر آور است ولی ما این امکان را داشته ایم که برگهای متفاوتی در کتاب زندگی خود داشته باشیم که با ورق زدن آن حس "خوب" بودن و هر روز" نو" بودن و "تکراری" نبودن را با تمام وجود بچشیم و فریاد بزنیم که ما جاری هستیم ما می رویم و از دام روزمرگی جسته ایم!
ولی سوال این است که آیا دوره تحولات مثبت ، اندیشه خوب ماندن وقشنگ رفتن سپری شده!؟

آیا فصل جدیدی از کتاب زندگی ما آغاز شده که دارای برگهای تکراری خواهد بود ؟!!

آیا حضور آگاهانه ما در میادین مختلف به یک عادت- هرچند نیک- تبدیل نشده است؟!!

آیا شعر قشنگ زندگی ما رو به سوی شعار شدن دارد!!؟؟

این غزل را- البته اگر بتوان نام غزل برآن نهاد-در همین حال و هوا سرودم، تقدیم به شمایان همیشه جاری :

خط تکراری عبور عابران واضطراب
چشمهایی بی تماشا ،ردپایی تا سراب

چهره حوا وآدم ، رنگها و رنگها
صورتکهایی پر از بیهودگی پشت نقاب

خنده های تلخ شیرین، دانه ها و دامها
قصه فرهاد وشیرین ،یک سوال بی جواب

چشم کوچه شرمگین از عشوه های زهرخیز

کوچ کور این مترسکها ،غروب آفتاب

قصه هر روز آدمها ،هوس ،عصیان ، هبوط
خط تکراری ،عبور عابران واضطراب...