جوشش یا کوشش؟

سلام
دوست عزیزم مدیر محترم وبلاگ برگ بی برگی در پست قبلی سوالی مطرح کرده بودند که :
در مورد شاهنامه هم یه سوالی داشتم ... مثل مولانا اشعار به صورت جوششی گفته می شده یا مثل حافظ کوششی بوده؟
قبل از هرچیز باید تعریف از شعر کوششی و جوششی داشته باشیم.گاهی از شاعری می پرسیم که به تازگی شعری نگفته ای؟در جواب می گوید نه !هنوز شعر به سراغم نیامده است!
می گویند که اولین بیت هدیه خداوندان است.من با این نظر موافقم، البته خدایان در نظر من می توانند حال و هوای شاعر،شرایط آب و هوایی، اتفاقات و جریانات اطراف شاعر و...باشند.مثلا ممکن است باریدن باران کسی را که طبع شعر دارد،به وجد بیاورد و شعری بسراید.اما این تمام ماجرا نیست.بعد ازاینکه اولین بیت و یا چند بیت از شعری آمد باید شاعر به سراغ آن برود.یعنی در مرحله اول شعر به صورت جوششی است و بعد از آن برای تکمیل و اصلاح آن باید  به صورت کوششی عمل کرد.می دانیم که حضرت مولانا به صورت فی البداهه می سروده و حسام الدین چلبی فی المجلس کتابت می کرده واین نوع سرایش در نوع خودش و با این حجم بی نظیر است.در مورد مولانا می توان گفت که او، هم در سرایش مثنوی و هم در سرایش غزلیات دیوان شمس کاملا جوششی سروده است.البته شیخ محمود شبستری در سرایش گلشن راز تا حدودی اینگونه عمل کرده است. اما در مورد شاهنامه و چگونگی سرایش آن :
شاهنامه فعلی از روی شاهنامه منثور ابو منصوری سروده شده و خالق داستانها و ماجراهای شاهنامه  فردوسی نیست بلکه او نثر را بدون دخل و تصرف به نظم تبدیل کرده است کاری که شهید بلخی قبل از فردوسی شروع کرده بود و پس از سرایش هزار بیت اجل به او مهلت نداد و فردوسی کار او را ادامه داد.فردوسی در شاهنامه ماجرای دقیقی و آن هزاربیت را آورده است.اولین کاری که فردوسی باید انجام می داده خواندن متن شاهنامه ابومنصوری بوده و پس از آن تبدیل نثر آن کتاب به شعر پس به ناچار باید کوششی عمل می کرده است.البته فردوسی در جابجای شاهنامه هنرنمایی های بی نظیری دارد،مانند  دیباچه داستان رستم و سهراب که می فرماید :
اگر تند بادی برآید زکنج      به خاک افکند نرسیده ترنج...
این ابیات می تواند جوششی بوده باشد اما در نهایت می توان گفت که سرایش شاهنامه کوششی بوده و سرایش مثنوی جوششی و البته این از ارزش کار هیچ یک از این بزرگان کم نمی کند.