سلام ... اين غزل منزوي عزيز هم از سمت من تقديم به شما:

بهار و گل به درختان دوباره جان بدهند

اگر خزان و زمستانشان امان بدهند

درخت نيستم اما كه باز ، بار دگر

مرا بهار دگر ، جاي اين خزان بدهند

به چشم هاي تو جان ميدهم به وعده ي عشق

كه از من اين نستانند و با من آن بدهند

چه جاي رنجش ؟ اگر از ازل قرار اين بود،

كه سهم رنج جهان را به عاشقان بدهند !

چنانكه عهد چنين بسته شد كه نام ترا

به عاشقانه ترين قصه ي جهان بدهند

من از نصيب ، شكايت نميكنم كه نوشت

به ما ، فقط دو دل خوب و مهربان بدهند

ز تخته پاره ي ما ، دور نيست ساحل امن

اگر تلاطم و توفان ، امانمان بدهند

نه دل من و تو به دريا زديم ؟ حوصله كن ،

كه عشق و مرگ به ما راه را نشان بدهند