آدم - طرّه ی آشفتگی

تاوان چشمانت

سلام

غزلی تازه مرتکب شده ام تقدیم می کنم به او که چشمانش رنگ تازه ای از عشق به زندگیم بخشید:

پر کرده چشمم را، باران چشمانت
دردانه‌ی چشمم، قربان چشمانت

چشم تو می‌خندید وقتی که چشم من
غرق نگاهت بود، گریان چشمانت

از هفت خوان عشق، تنها گذر کردم
تاب عبورم نیست،‌ از خوان چشمانت

شیطان نمی‌فهمید سیب لبانت را
وقتی به آدم گفت، شیطان چشمانت

آتش نشینی را از چشم تو دارم
آخر بهشتم بود تاوان چشمانت

ما آن شقایقیم که با داغ زاده ایم

پ ن: ترم اول کلاس‌های آشنایی با سبک های ادبیات پارسی به خواست پروردگار به پایان رسید و اولین جلسه ترم تابستانی سه شنبه هفته گذشته برگزار شد. امروز جلسه دوم در کلاس شماره 3 فرهنگسرای ارسباران ساعت 4 تا 5 و نیم بعد از ظهر برگزار خواهد شد.

واژه های کلیدی : آدم، بهشت، تاوان، چشمانت، هفت خوان عشق، شیطان

یکشنبه 89 تیر 20

كلك مشكين تو : ‍

از دست میکل آنژ هم کاری برنخواهد آمد!

سلام
مجسمه سازی را درنظر بگیرید که می خواهد مجسمه ای بسازد. برای این کار باید سنگی را انتخاب کند که با طرح ذهنی اش هماهنگی داشته باشد.پس از انتخاب سنگ مناسب اول باید با ضربات محکم سنگ را به طرح نزدیک کند و هرچه در این روند جلوتر می رود باید ضربات را حساب شده تر و ظریف تر وارد کند تا جایی که دیگر نیازی به چکش و ضربه نیست و باید قطعه سنگ را- که حالا دیگر می شود به آن مجسمه گفت -پرداخت کرد...
آدمیان نیز باید چنین پروسه ای را در انتخاب جفت خویش طی نمایند.
آرام آرام و اندک اندک بسازند آن چه را که می خواهند، البته به شرطی که ماتریل مناسب را انتخاب کرده باشند در غیر این صورت از دست میکل آنژ هم کاری برنخواهد آمد!
اگر ما منتظر این باشیم که مجسمه ای بدون عیب و ایراد بیاید و ما در کنار او احساس خوشبختی کنیم باید تا ابد منتظر بمانیم . ما باید مجسمه درون سنگ را تشخیص دهیم و بعد از آن در صدد بیرون آوردن مجسمه از درون سنگ باشیم.
اما در اینجا یک تفاوت خیلی بزرگ وجود دارد و آن این است که در ارتباط بین آدمیان هر کدام از دوطرف هم مجسمه سازند و هم سنگ!
یعنی هم باید شکل بدهند و هم باید شکل بگیرند!
وای از زمانی که نتوانیم مجسمه ساز و سنگ چکش خور خوبی باشیم ...