انزوا در انزوا
لحظه هاي بي تو در کابوس شبها پير شد
انزوا در انزوا ،زنجير در زنجير شد

سرد شد دست نوازشهاي گرم آفتاب
کوچه تاريک و خيابان ساکت و دلگير شد

آسماني گفته بودي شعرهايم را ولي
آسمان در شعر من دلواپسي تعبير شد

در غروب خود فقط مي پرسم آيا رهگذر
چشمهايت با طلوع تازه اي درگيرشد؟
بسيار زيبا ديدمش

اين شعر

مخصوصا :

آسمان در شعر من دلواپسي تعبير شد