با درود

·قومي ز گزاف در غرور افتادند / قومي ز پي حور قصور افتادند = معلوم شود چو پرده ها بردارند / کز کوي تو دور دور افتادند

·در صومه و مدرسه و دير و کنشت / ترسنده ز دوزخند و جوياي بهشت = آنکس که ز اسرار خدا با خبر است /زين تخم در اندرون خود هيچ نکشت

·بر تر ز سپهر خاطرم روز نخست / لوح و قلم و بهشت و دوزخ ميجست = پس گفت مرا معلم از راي درست / لوح و قلم و بهشت و دوزخ با توست

·هر دل که در او مهر و محبت نسرشت / خواه اهل سجاده باش و خواه اهل کنشت = در دفتر عشق نام هر کس که نوشت / آزاد ز دوزخست و فارغ ز بهشت

اسرار جهان چنانچه در دفتر ماست /كفتن نتوان زانكه وبال سر ماست.

هر كه را اسرار حق آموختند/ مهر كردند دهانش دوختند

استاد چون هميشه جرعه اي از شراب دانايي را بكام تشنگان معرفت ارزاني داشتيد با سپاس و بدرود