من متن شما رو خوندم ولي چيزي در مورد مخالف بودن با اينكه فردوسي بيشتر ناظم بوده تا شاعر پيدا نكردم. خوشحال ميشم دليل رد اين مطلب از طرف شما رو بدونم. دليل حرف هام رو هم گفتم ، فردوسي شعر رو واسه يه هدفي نوشته ، اينكه شعر رو ابزار قرار بديم ، روح و لطافت و زيبايي رو ازش مي گيريم. شعر خودش هدف هست نه ابزار ، وقتي شعر خودش هدف باشه اون موقع است كه ميشه شعر. براي مثال مولوي تو مثنوي اش شعر رو ابزار كرده براي بيان مسائل عرفاني و اون طراوتي كه تو غزلياتش هست هرگز تو مثنوي نيست. يا غزليات سعدي رو با بوستانش مقايسه كنيد. يا اشعار مدحي حافظ رو با اشعار سياسيش مقايسه كنيد. فردوسي هم همين طور ، حالا يا اجباري و بر اساس تكليف ، يا به خاطر احساس خطري كه براي زبان فارسي مي كرد اشعاري گفته. در ضمن آرايه هاي ادبي و ديگر صنايع شعري نمي تونه ملاك خوبي براي شناختن زيبايي شعر باشه. مهم اون احساسي هست كه تو اشعار جريان داره.