سلام.
مطالبتان را خواندم ... بسيار عالي.
نكته هاي جالبي در باب توضيخات شما يافتم ... اينكه توانسته ايد گيرا (معاني، بيان و بديع )را در قالب شعر حافظ(آن) براي مخاطب روشن كنيد.
منتها چندان با اين گفته شما موافق نيستم كه ( آرايه تنها مي تواند کالبد و ظاهر کلام را بيارايد بي جان و بي هيجان،اما "آن"بدون کمک آرايه،زيباست ).
البته بنده شايد دانشم اندك است كه فكر مي كنم آرايه تنها آراينده ظاهر و كالبد در كلام نيست و اينكه بي جان و بي هيجان نيز نيست و اينكه آن بدون كمك آرايه زيباست.
فكر مي كنم آرايه اگر چه لفظ را زيبا و شكيل مي سازد اما در درون خود و با ساختار خود است كه معنا به جمله مي بخشد و بدون استفاده از آرايه معنا نمي تواند اثر گذار باشد و در واقع (آن ) باشد و اين نكته را فردوسي در اشعارش به خوبي رعايت كرده گاهي آرايه هاي بيروني و گاهي نيز با قوت آرايه هاي دروني را.
(بيان ميانجي بين بديع و معاني است).
ار جمله آرايه لف و نشر كه در اشعار فردوسي به وفور ديده مي شود غناي خاصي به معنا بخشيده ...البته اين فكر ناقص بنده است
از جسارتي كه كردم عذر خواه هستم.
از نوع نگاهتان و مطالبتان لذت بردم. موفق باشيد.