شك نكنيد كه عشقي ماندگار را از سر گذراندم و حاضر نيستم حرمتش را به دست ناكسي خدشه دار كنم ...
شايد اگر ماندگار نبود بار ها و بار ها عاشق مي شدم و فراموش ميكردم كه چه بر من گذشته ...
اين را ميگويم چون آدم ها فراموش كرده اند كه عشق واقعي چيست ...
فراموش كرده اند كه گاهي حرمت وفاداري را نبايد به پاي عشق هاي هايي كه فقط طعم و رنگ جديد دارند و فريبنده اند به باد داد ...
آدم ها ياد گرفته اند كه وقتي از تكرار خسته شدند عاشق شوند ...
پا را فراي خط قرمز ها بگذارند ...
ظلم كنند ...
فراموش كنند ...
خود خواهانه براي دل خودشان دل ديگري را بشكنند ...
كاش آدم ها از سر خودخواهي عاشق نشوند ...
كاش آدم ها از سر خستگي عاشق نشوند ...
كاش آدم ها از سر روزمرگي عاشق نشوند ...
اگر آدم ها اينگونه عاشق نشوند شايد بتوان گفت كه عشقشان واقعي است ...