عید است و موسم و گل و یاران در انتظار...

عید است و موسم و گل و یاران در انتظار...

سال نو مبارک...

روزگار غریبی است نازنین...

دوباره عید آمد!
هر سال کمرنگ تر و بی هیجان تر از سال قبل،نمی دانم شاید برای من این گونه است!
یادم می آید وقتی که من بچه بودم اولین صبحانه سال جدید را همه با لباس نو می خوردیم و خانوادگی شروع به دید و بازدید می کردیم، اسکناسهای کوچک و تا نشده یک و دو تومانی و سکه های درخشان هیجان عید را برای ما دوچندان می کرد حتی ماهی گلی توی تنگ هم برایمان قرمز تر و قشنگ تر بود!
اصلا بهار خیلی بهار تر بود!
برگ درختان به موقع خودش جوانه می زد و به موقع شکوفه و ...
همه چیز سرجای خودش بود!اما الان نمی دانم چه به سر روزگار آمده؟
اصلا توی تقویم طبیعت روزهای نوروز سبز تر بود تا در سیزده بدر این سبزی به نهایت خودش می رسید و گره هایی که به سبزه ها زده می شد پیوندی بود با بهار سال آینده!
و دخترهای دم بخت چه حالی داشتند... در انتظار شاهزاده ای با اسب سفید با گونه هایی گل انداخته از شرم سبزه ها را به هم می بافتند!
اما الان شاهزاده ها با دلهایی مثل ترمینال هر لحظه منتظر مسافرین تازه وارد هستند و دمی خوشباشی...
دختران دم بخت هم نه تنها گره زدن به سبزه ها را از یاد برده اند که گره روسری هاشان را هم به فراموشی سپرده اند...
راننده هر ماشین مدل بالایی می تواند برای لحظاتی شاهزاده آروزهایشان باشد و هر روز شاهزاده ای...
البته همیشه اقلیتی هستند که به دور از این همه موج در گوشه ای حفظ کرده اند هر آنچه را باید
 اما حیف که این اقلیت همیشه در اقلیت اند!
کاش می شد دوباره برگشت به آن روزها... !
نه! آرزوی محالی است!
کاش می شد گذشته را فراموش کرد!
این هم نمی شود!
نمی شود بنای حال و آینده را بر فراموشی نهاد...!
پس چه باید کرد...!
روزگار غریبی است نازنین...
شرم را در پستوی خانه نهان باید کرد!

پ ن1:  اصلا رغبتی ندارم که برای فرا رسیدن سال نو پستی نو بگذارم  به همین دلیل به پی نوشتی بسنده می کنم که :
 عیدتان مبارک باد!
همیشه بهاری باشید!
برایتان آرزوی بهترین ها را دارم!
پ ن 2:
این گونه تبریک گفتن را دوستان حمل بر بی توجهی و بی ادبی بنده نکنند که ارادتی خاص و خالص خدمت همه تان دارم .این ماجرا را به حساب عیدی بگذارید که نشانه های اولیه بهار را هم ندارد! شاید برای من
پ ن3:
مدتی به مسافرت خواهم رفت! التماس دعا دارم و اینکه بنده را حلال بفرمایید، شاید در این سفر اجل ما هم سر آمد...